Türkiye coğrafi olarak, Doğu ile Batının buluştuğu bir noktada, yalnızca coğrafyasal olarak değil; tarihsel ve kültürel yönden de uygarlıkların kesiştiği noktadadır. Osmanlı din – tarım imparatorluğu ve şeriat kurallarının hüküm sürdüğü bir mutlak monarşi – tebaa düzeninden laik – seküler uygar düzene, Mustafa Kemal ATATÜRK’ün Aydınlanma devrimleri ile üstelik çok kısa sürede geçmiş olmamız dikkatleri daha çok üzerimize toplamakta.

Dünyada 57 müslüman ülke var. Her biri kendine özgü müslüman. Hiçbiri öbürüne benzemiyor. Türkiye ise anayasasında laik bir devlet olduğu yazılı olan(AS: Başlangıç, md. 2 ve 24), sekülarizmi yaşam biçimine dönüştürebilen, kadını köle olmaktan kurtaran tek müslüman ülke diyebiliriz. Öbür müslüman ülkelerle kıyaslandığında, tıpkı bir yıldız gibi parladığı ortaya çıkar.

Dünyada başlıca iki devlet sistemi var; teokratik devletler, laik – seküler devletler.

Batı uygarlığı, Dinde Reform ve yaşamın hemen her alanında Rönesansdevrimlerini yüzlerce yıl önce tamamladığından bu yakıcı ikilemi çok kanlı da olsa çözmüştür. Gerçekte, ulusal kurtuluş savaşı sonrası Türkiye’de Cumhuriyetin kurulması ile biz de laik devlete adım atmışız. Ne var ki yıllardır, bir yandan Batının Reform – Rönesans deneyiminden nasibini alamayan gerici güçler, öte yandan ilkel – çağdışı Arap şeriat rejimlerinin etkisinde olan yobaz güçler, laik rejime karşı düşmanlık beslemekte, Cumhuriyetin kuruluşundan bu yana dinci devlete geçiş mücadelesi (!) vermekteler.

Batıda artık “din devleti” tehlikesi yoktur. Çünkü ikilem, yüzlerce yıl öncesinde, Laiklik yönünde köktenci çözüme kavuşturulmuştur. Onlar bilim ve teknolojide ilerlemelerle giderek daha yüksek standartlarda demokratikleşmeuğraşı verirken; biz dinci – laik devlet sarmalında sıkışmış durumdayız. Evet, özellikle AKP iktidarı ile son 17+ yıldır yaman bir kısır döngüye sokulduk çünkü ülkeyi 17 yılı aşkın süredir yöneten bu partiyi Anayasa Mahkemesi,“Laikliğe karşı eylemlerin odağı” olarak oy birliği ile mahkum etmiştir. Yaptırım olarak ise, “kapatma” yerine Hazine yardımı kısıtlamıştır. Açıkçası, iktidar partisinin laikliğe karşı sicili bozuktur.

İktidar yaşamın – rejimin – çağdaşlaşmanın en temel direği olan laikliği açıkça tehdit eder düzeye tırmandırmıştır kuşatmasını. Bu salvoyu görmezlikten gelemeyiz. Saldırı, ülkemiz hukuk düzeni ve barışı açısından varlık – yokluk sorunudur. Karar aşamasındayız; Çağdaş ve laik hukuk devleti mi; Arap şeriat rejimlerini taklit eden yoz dinci devlet mi? Bu sarkaçta, AKP kotarması hatta açıkça dayatması ile hemen her gün Laiklik karşıtı eylemlere yenileri ekleniyor.

Çağdaş dünyanın bileşenleri; – Aydınlanma, – kuldan özgür – onurlu bireye geçiş ve temel insan hak – özgürlükleri – sanayileşme, – bilimsel – teknik devrim, – demokrasi ve hukukun üstünlüğü – hesap veren laik devlet…

gibi artık evrenselleşmiş kavramlardır. Uygar İnsanlığın günümüzde eriştiği en ileri aşamadır. Durum böyle olunca. AKP’li Cumhurbaşkanı’nın 6. Din Şurası kapanış konuşmasında;

· “Hayatımızın merkezine İslam’ın hükümlerini yerleştireceğiz.”

sözü, devamında da, Sayın Emine Erdoğan’ın “Yeryüzünde Halife olmanın sorumluluğunu taşıyoruz” veciz (!) sözü ürkütücü boyuttadır.

Ülkemiz bu tarihsel kırılma noktasında, Doğu – Batı arasında, kritik bir uygarlık sınavı veriyor.

· İkilemli sorunsal; laik, çağdaş, demokratik, akla ve bilime dayalı yaşam ve devlet mi;

· Ya da din adına katı, karanlık, hukuksuz ve yeşil bağnazlık şalıyla şeriat düzeni mi?