Koronalı günlerden hafızamda kalan bir anı;
Corona Pozitif 3. Gün; ateş 38 derece, ateşler içinde yanıyorum.
ev komple karantinada,
canım birşeyler istiyor ama çıkıp alamıyorsun. Evde herkes 10 gün karantina da, peki ihtiyaçları kim alıp getirecek?
Saat akşam 23:30 gözüm televizyona takılıyor.
Haberlerde; Azerbaycan dağlık Karabağ zafer günü kutlamaları geçiyor,
Bolu Komondo Tugayı Bakü´yü sallıyor.
Reis geçit töreninde askerleri selamlıyor.
Gururlanıyorum..
Sonra dönüp kendime bakıyorum, Corona ve ölüm ensemde, yapayalnızım evde herkes karantinada ihtiyaçları karşılayacak kimse yok.
Peki benim devletim nerede?
Bana bir ateş düşürücü, bir vitamin veremeyen devletim, Karabağ´ı kurtarmış.
´Eh artık ilk seçimde, oyu da Karabağ´dakilerden istersiniz´ diye düşünüyorum. .
Kıssadan hisse;
Karabağ´ı, Suriye´yi Irak´ı hatta Libya´yı kurtarabilirsiniz;
Ancak vatandaşı zor gününde yanında değilseniz ilk seçimde kaybedersiniz.
