Beton beton, beton...

Kasaba ile “ŞEHİR” arasındaki en önemli farklardan biridir SİNEMA!

Kültür yozlaşması diyoruz, ama tam ortasında oturduğumuz için yaşanan çöküşü ne yazık ki fark edemiyoruz. Popüler kültürün düşük seviyeli talepleri ve maddi çıkarların ön plana çıkması en önemli iki etken. Aslında, bu ikili bir kısır döngün zincirleme sebep ve sonuçlarını kendi içinde taşıyor.

Eğitimsiz ve ekonomisiz toplulukların bu vasıfsız durumları bazıları için büyük rant kapısı haline gelmiş. Bu rant, tatlı kârlar peşindeki birçok girişimciyi harekete geçiriyor. -Bunlara da ne kadar girişimci denirse! Tefecilik yahut fırsatçılık gibi bir durum aslında bunların yaptığı- Aylak ve parasız bir hale gelen insanların da başka bir çaresi kalmıyor. Üç kuruşa, beş kuruşa ıvır zıvır satan mağaza müsveddelerini gezmek tek sosyal faaliyetleri!

Ayrıca; “İŞ ADAMI” (yahut "İŞ KADINI") olarak, ülkemizi Çin malı çer-çöple doldurmayı kendilerine meslek edinen, üzerine bir de para kazananları da tebrik etmek istiyorum.

Kitabevleri, sinemalar, sanat galerileri ve tiyatro salonları sadece tabelaları ile biliniyor. Toplumun büyük bir kesimi kapılarından içeri girmiyor. Bunun için haklı sebepleri olduğunu düşünüyorlar. En acısı ise mazeretleri hep aynı: “Ekonomik sorunlar!”

Kalabalıklaşma ile şehirleşme arasındaki farkın farkında olmayan yöneticiler, yönettikleri çarpıklığa ´şehir´ deyip dursa da; herkes, her şeyin farkında. Her gün, gerçek bir şehirden bir adım daha uzaklaşıyoruz.

Trakya’nın küçük bir kasabası olan Çorlu; 70’li yılların sonuna kadar nüfusundaki tek etken değiştirici olarak memur atamaları ve özellikle de sınırları içinde bulunan askeri birlikleri görmüş. Bugün 40’lu yaşlarında olanlar; 9000 ve 14.100 gibi nüfus değerlerini hatırlıyor.

İşte, o tarihlerde nüfusumuz günümüze göre birkaç köyü geçmezken! Bir ucundan diğerine 10-15 dakika da yürünebilirken! Herkesin birbirini tanıyacağı kadar küçük bir kasaba iken! (Yeni Çorlulular pek bilmez, çevrelerinde varsa büyüklerine, eskilere bir sorsunlar.)

Çorlu’nun tam 8 tane (Yazıyla SEKİZ) sineması var[DI]! “DI” diyorum hepsi hikaye oldu. (Hani; ´Geçmiş zamanın hikayesi´ diye bir zaman kipi var ya.)

Çünkü hepsinin yerinde yeller esiyor...

Ölümcül bir Ebola salgını oldu ve tümü öldü!

Yahu, "bina ölür mü?"demeyin! Vallahi öldü!

Gülmeyin! Ağlanacak halimize... Bir de siz gülmeyin!

Belki gizli bir el tümünün yıkılmasını emretti. Hepsi organize bir şekilde yıkıldı...

Belki de Beyoğlu, İstiklal Caddesi´nden birileri Çorlu´nun Omurtak Caddesi´ni kıskandı...

"Bunlar 30-40 yıl sonra bizi sollar...", "Yeşilçam Sokağı´nı da Çorlu’ya taşırlar..", "Böyle giderse sinemaların galaları Çorlu’da yapılır.", "Bunlar 60’larda 70’lerde böyleyse 2000’lerde Hollywood’u da geçerler.", "Vakit erkenken şu Çorlu’luları durdurun!" diye emretti herhalde!

Nereden nereye...

Çorlu 10 kat, 100 kat büyüdü diyenlere ithaf olunur!

İNANMAYANLAR İÇİN SAYALIM:

Şu anda Ersözler Pasajının olduğu yerdeki Başak Sineması

Bir: Çiçek Sineması, Cumhuriyet Meydanı´nda, Kılıçoğlu İş Merkezi´nin olduğu yerde,

İki: Çiçek Bahçe Sineması, Megalit Pasajı’nın olduğu yerde,

Üç: İnci Bahçe Sineması, Cumhuriyet Meydanı´nda, Vakıf İş Merkezi´nin olduğu yerde,

Dört: Başak Sineması, Ersözler Pasajı’nın olduğu yerde,

Beş: Park Bahçe Sineması, Ziraat Bankası´nın olduğu yerde,

Altı: Manolya Sineması, Atatürk Meydanı´nda apartmanların işgal ettiği bir alanda,

Yedi: Orduevi Sineması, Subay Orduevi´nin Paşa Çeşmesi tarafındaki köşesinde,

Sekiz: Set Sineması, Tonguçlar´ın binasında, SİNEMA VAR! (DI)...

Böyle sıralanmış sinemaları sayınca; bunlar Beyoğlu’nda, İstiklal Caddesi’nde değil!

Çorlu’da, Omurtak Caddesi’nde!

Hey gidi günler, hey!

(Burada bahsedilen salonlar 20-30 kişilik ufak-tefek salonlar değil. Sakın ha!, öyle sanmayın! 500-600 kişilik büyük mekanlar bunlar... Şimdi 20 koltuklu salonlara da ´sinema´ diyorlar ya. Bunu belirtmek istedim. Zamane sinemaları ile karıştırmayalım diye...)

Bunların dışında beş adet tiyatro sahnesi de cabası...

Benim aklım almıyor, alan varsa söylesin.

10-15 bin nüfuslu bir kasabayken bunlar var.

Sonra ne oldu da!?

Dilim varmıyor...

Hep sevgi ile kalın.