‘Biz O’nun gövdesine tapan bir putperest değil, ölmez eserine ve mânasına bağlı bir şuuruz. O, kendi vücuduyla beraber kaybolacak fani bir milletin değil, kendi manasıyla beraber yaşayacak ebedi bir milletin yaratıcısıdır.”
Bugüne kadar Türkiye’nin bir çok şehrinde bazı kendini bilmezler tarafından, Ülkemizin kurucusu Ulu Önder Mustafa Kemal Atatürk’ün büstüne saldırı gerçekleşti.
Son olarak ta Marmaraereğlisi’nde Atamızın büstüne yapılan saldırı ve yazılan yazılar hepimizi olduğu gibi beni de derinden yaraladı.
Ömrünü Türk Milletinin bağımsızlığına adayan Ulu Önder Gazi Mustafa Kemal Atatürk’e yapılan bu çirkin saldırı bu büyük liderin bizler için neler yaptığını bilmeyen azınlık bir kesim tarafından yapılan cehalet örneğinden başka bir şey değildir.
´O ki, Yetim büyüdü. Üvey evlat oldu. Tutuklandı. Hapse atıldı. Sürüldü. İşsiz kaldı.
Şöyle yazıyordu o sıkıntılı günlerde kaleme aldığı günlüğüne: Harcamalarım fazla değil, zira gelirim hep az.
Yatağından çok siperde yattı. Böbreklerinden hastalandı Cephede kolundan yaralandı. Kaburgasından, gözünden, göğsünden şarapnelle vuruldu. Mesleğinden atıldı. İdama çarptırıldı. Kardeşleri öldü. Çocuğu olmadı. Karaciğeri iflas etti. ´
Tüm bunlara rağmen hiç durmadı ve bize bağımsız Büyük Türkiye Cumhuriyetini armağan etti.
KÖR CAHİLLER, NANKÖRLER ne yaparsanız yapın, içimizdeki Atatürk sevgisini öldüremezsiniz!
