Babadan kalan bir arsa hakkında suç duyurusunda bulunmak için geçtiğimiz günlerde Çorlu Adliyesine giderek Cumhuriyet Baş Savcığı müracaat kalemine dilekçe verdim.
Müracaat kalemi kapısında sıra bekleyen orta yaşlarda bir kadının hareketleri çok dikkatimi çekti.
Elinde, el yazısı ile yazılmış bir dilekçe, sağa sola ürkek bakışlar, biraz utangaç, biraz caresiz, biraz onurlu ama bitkin..
Dilekçeyi tutan eller titriyordu, Belli ki bir şiddet mağduru,
Gazetecilik iç güdüsü ile ´´neler oluyor?´´ demek istedim ama;
Adliye binasında Cumhuriyet Baş Savcılığının kapısında, tanımadığı bir erkeğe nasıl güvensin düşüncesi ile, bir süre caresiz izledim.
Aklıma takılan konuyu burada sizlerle paylaşmak istiyorum
O şikayet kapısında (Savcılık Müracaat Kalemi) erkeklerden şiddet gören kadınlara destek olacak, bir dernek telefon numarasının olmamasıydı.
Aynı durum Devlet hastanesi acil servisi, ya da Polis Karakolu için de geçerli.
Kadın cinayetlerini önlemek için, erkek şiddeti görmüş kadınları, olayın ilk anından irtibaren korumaya almak en doğru yaklaşım olduğunu düşündüm.
Bu konuda; kadın derneklerini iş düşüyor.
Cumhuriyet Baş Savcılığı, Devlet Hastanesi Baştabibliği, İlçe Emniyet Müdürlüğü ile görüşmeler yapılarak, bir protokol çerçevesinde;
Erkek şiddetine uğramış kadınların, bu kapılarda care aramalarına (Avukat Psikolog) destek olmak ve aynı zamanda;
şiddete maruz kalmış kadınların öldürülmeden önce, olayın ilk basamağında iletişime geçerek, gerekli müdahalenin yapılması gerektiğine inanıyorum.
erkek cinayeti ile öldürülen kadınların arkasından adalet aramaktansa, olayların ilk basamağında bazı önlemlerin alınması gerekir.
Bu konuda; kadın derneklerinin iletişim bilgileri ve telefon numaralarını bu kapılarda görülebilecek yerlere asmalı,
şikayetleri dinleyen ve müracaatları kabul eden memurlar kadın olmalı,
başvurular alındıktan sonra, erkek şiddeti görmüş kadınlar, olayın ilk basamağında kadın derneklerine yönlendirilmeli..
Bu sadece bir tekliftir.
