Ama kışı hiç aşka yakıştırmazlar. 

Seni bir kış mevsiminde sevdiğimi bir bulutların arkasında saklambaç oynayan güneş bir de beyaz örtüye başkaldıran kardelen bildi. 

Kışın soğuğunda gözlerindeki sevginin ateşine düştüm.

Kollarına aldığında alev topuna dönüştüm.

Kışın ortasında çölde yandım.

Birbirinden farklı kar taneleriydik, nefeslerimiz karıştı, bambaşka bir kar tanesi yarattık.

Gün geçirmez bölgedeydik, dünü düşünmeden yarının endişesini duymadan anı yaşadık, O kış mevsimi bana sürpriz yapana kadar

Yalnızca nefes alıp vermişim, Dünya cennetinden habersiz

Yalnızca duymuştum yaşamın nefes kesilen anlarla ölçüldüğünü. 

Nereden bilirdim bir kış mevsimi nefesimin kesileceğini? 

Hücrelerime kadar hissedeceğimi o nefessiz anların büyüleyiciliğini.

Ruhun ruhuma dolandı, seninle renklendi gökyüzüm.

Boşa kürek çektiğim yaşam denizinde bizim adamızı keşfettim.

Hiç kar görmemiş o adada, Lapa lapa yağmak, hep gönlüne dolmak, Yağmurda seninle, güneşte seninle, fırtınada seninle olmak istiyorum.

Gülüşünle ısınmak, gözlerinde kaybolmak istiyorum.

Kış mevsiminde başlayan aşkım tüm mevsimleri kıskandırdı, biliyorum.

Gelecekte ne olursa olsun. Sen kokulu düşlerim hiç solmasın istiyorum…