Pandemi sürecinin yeni versiyonları hazırlanırken dünyamızla ilgili somut bilgiler her geçen gün bir sis perdesinin arkasına itilmekte.
Gündelik yaşamımızda şahitlik ettiğimiz çevresel ve iklimsel değişmeler sahiden bir iklim krizinin yansıması mı yoksa belirli çevrelerin ekonomik kârları için geçilmesi gereken bir düzen adına çarpıttığı sıradan olgular mı?
Küreselleşen dünyada sadece kültürel ve yaşam tarzına ait unsurlar değil, onunla koşut olarak düşünceler, kavramlar ve dünyayı görme biçimleri de tektipleştirilmekte ve yok edilmekte. Böylece belirli tipte bir bilgi hiyerarşisinin (pozitivizmin) bize sunduğu gerçeklik resmi dışında bir konuda görüş beyan etmek cahillikle veya komplo teorisyenliğiyle neticelenmekte.
Bilgi yollarının bu kadar arttığı bir dönemde farklı düşüncelere bu kadar kapalı ve tahammülsüz olunması ister istemez şüpheleri ayaklandırmakta.
Dünyanın nasıl bir sürece gireceğine dair bir etken elbette bizlerin, her birimizin takınacağı tavırla ve gerçekleştireceği fiillerle ilgili olacaktır. Tüketim ve üretim (endüstriyalîzm) çılgınlığının yerini dünyayla daha sade ve sakin bir ilişki kurma yolu alırsa elbette bozduğumuz denge düzelecek ve doğa kendini yenîleyecektir.
Bize düşen doğayı tamir etmek veya yeni bir doğa tasarımı üretmek olmasa gerek. Belki daha ziyade büyük projelerle değil, küçük etkinliklerle, sade ve tahripkâr olmayan küçük adımlarla yürümeyi öğrenmektir dünyanın geleceğine.
